Selecteer een pagina

Diepte

De trip naar Kathmandu op 5 maart jl. stond al een tijdje, maar had achteraf gezien niet op een beter moment gepland kunnen worden. In het outplacement traject had ik samen met mijn coach Vincent Polman in januari en februari de diepte opgezocht en het voelde eind februari echt alsof ik volledig binnenste buiten was gekeerd. Zoals ik al eerder schreef in mijn blog Trust the process zag ik mijn persoon, mijn karakter onderverdeeld in domeinen en in stukken gedeeld in staafdiagrammen op papier. Herkenbaar en toch ook confronterend. Het voelde alsof ik rondzwom in een vijver vol begrippen. Ik zag mezelf temidden al die kwaliteiten en valkuilen. Hier was structuur nodig. En laat structuur aanbrengen nu nét een van mijn kwaliteiten zijn! Ik begon overzicht te creëren door alles terug te brengen naar een A3 vol plaatjes. Een visueel overzicht geeft een beter overzicht. Plaatjes van kwaliteiten en drijfveren geordend in 4 vakken; Wie ben ik, wat kan ik en vind ik belangrijk, wat doe ik graag en waar wil ik naar toe?

En daar lagen mijn verlangens, teruggebracht naar 1 vrolijk en kleurrijk A3tje. En op 3 maart dacht ik; en wat nu?

Klein

Ik was na 2 maanden toe aan een break. Een change of scenery. Afstand. Helicopter view. En 2 dagen later vertrok mijn vliegtuig naar Kathmandu. Al tijdens mijn tussenstop op Istanbul Airport begon ik dingen in een ander perspectief te zien. In Nederland had ik me wat overweldigd gevoeld door alle test uitslagen die om me heen hingen. Ik bleef mezelf maar zien en steeds vanuit een andere hoek. Er vlogen alleen nog maar begrippen rond en vanuit daar moest ik een koers gaan bepalen. Hier op Istanbul airport deed alles er ineens veel minder toe. Een groot vliegveld met zoveel verschillende nationaliteiten, ík deed er ineens veel minder toe. Zoveel soorten mensen, met elk weer andere persoonlijke eigenschappen. Ik voelde me ineens klein en naar de achtergrond verdwijnen. En het deed me beseffen hoe klein Nederland eigenlijk is en dat ik maar een piepklein onderdeel ben van een heel grote wereld.

Na mijn aankomst in Kathmandu werd dat besef alleen maar groter. Zoveel verschillende mensen, zoveel gekleurde mensen. Mensen in boeddhistisch tenue, Hindoe’s in fel gekleurde outfits. Wat lopen veel mensen er op de wereld toch ongelooflijk mooi uitgedost en versierd bij! Wat valt Nederland dan weg. Wat val ik weg. Wat fijn dat het even niet meer om mij gaat.

Hoogte

Ik heb mij eerst eens even ondergedompeld in de drukte van de stad. Fijn om afstand te hebben van thuis en zoveel prachtige nieuwe indrukken en bijzondere ervaringen op te doen. Sightseeing afgewisseld met yoga en meditatie om zo ook weer de stilte te kunnen ervaren. Ik heb de kinderen van Marinka Home wat good vibrations gebracht. Aan het einde van mijn trip besloot ik om de bergen in te gaan om een dag te gaan hiken. De dag begon regenachtig en mistig. Aangekomen bij het eerste hoge punt was er niks te zien, geen enkel uitzicht. Ik had geen idee waar ik terecht gekomen was! Maar toen in de loop van de ochtend de zon door brak kreeg ik een prachtig zicht over de bergen en op de vallei. En wow, hier voelde ik mij pas écht klein. Geen andere wandelaars, alleen ik en mijn gids en in de verste verte hier en daar een heel klein poppetje op het land aan het werk, of onderweg van het ene postzegel dorpje naar het andere postzegel dorpje.

Tijdens mijn vlucht terug naar huis vlogen we over de Himalaya’s. En de wetenschap dat ergens daar de Mount Everest ligt, de hoogste berg ter wereld, wow, wat stel je als mens ten opzichte van de natuur dan eigenlijk weinig voor. En dat beeld werd nog eens versterkt door de film Everest die ik in het vliegtuig keek.

Afstand

Deze trip had dus niet op een beter moment kunnen komen, ik heb volledig afstand kunnen ervaren tot mijn leven in Nederland en tot het outplacement traject. Heerlijk om niet meer op de millimeter op mijn A3tje met mijzelf bezig te zijn, maar rust, ruimte en grootsheid om mij heen te ervaren. Ik niet meer als centrum, maar ik als piepklein figuurtje tussen de enorme Nepalese bergen, tussen de Himalaya’s. Het groter geheel. Een mooi nieuw perspectief.

Dit maakt dat ik nu opnieuw naar mijn A3 kan kijken, maar nu van afstand en vanuit de ongekende mogelijkheden die er zijn. In die andere omgeving heb ik nieuwe plannen kunnen bedenken en concrete stappen. De zoektocht naar mijn droombaan gaat voort, maar ik blijf mijzelf zien in een verticale lijn, met onder mij alles wat er de afgelopen tijd gebeurd, gelukt en behaald is. Mijn gevoel gebruik ik als kompas. Zo heb ik nieuwe interessante netwerk gesprekken op de agenda staan. En met Vincent ga ik mij de komende tijd richten op hoe ik door zuiniger te rijden, met dezelfde hoeveelheid brandstof, nog verder kan komen.

Vertrouwen blijft the key-word.

Voorspoed

De Tibetaanse gebedsvlaggetjes die overal in Kathmandu opgehangen worden worden verondersteld vrede, compassie, kracht en wijsheid te verspreiden. Door het wapperen in de wind stijgen de gebeden en mantra’s op naar de goden om op deze manier voorspoed te brengen!